Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Η γωνιά μου

Έρχομαι εδώ και κάθομαι λιγάκι, κάθε μέρα την ώρα που σουρουπώνει. Ή και λίγο πιο πριν ή μετά. Δεν προλαβαίνω πάντα, τρέχω σαν άλογο (όχι πολύ γρήγορα δηλαδή, τα τσιτά τρέχουν περισσότερο, αλλά ποιός μετράει τώρα).

Κάθομαι εδώ και κοιτάζω τη μέρα που φεύγει. Ή μάλλον τη νύχτα που έρχεται. Καλύτερη είναι συνήθως η νύχτα. Διότι κοιμούνται οι καθωσπρέπει και ξυπνούν οι παράξενοι.

Παράξενος είμαι κι εγώ. Νομίζω. Αλλιώς τι κάνω τέτοια ώρα εδώ;

Εσύ όμως που ήρθες εδώ να δεις τι γράφω, είσαι απλά περίεργος. Τι νόμιζες ότι θα βρεις;

Άντε, πες ποιός είσαι. Μπορεί να σου συστηθώ κι εγώ. Αν δεν με έχει ήδη πάρει μαζί του το σκοτάδι σε σκέψεις άλλες, παράξενες.